สมาคมกีฬาเพาะกายและฟิตเนสแห่งประเทศไทยเดินหน้าศูนย์บูรณาการ “เพาะกายทุกวัย สดใสทุกวัน” สร้างสรรค์สุขภาพดีวิถีไทย ลงพื้นที่จังหวัดสุโขทัย จับมือมหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ วิทยาเขตสุโขทัย จัดทำศูนย์ออกกำลังกายกลางแจ้ง เดินหน้าต่อยอดให้คนไทยสุขภาพแข็งแรงภายใต้การสนับสนุนของ สสส. นายศุกรีย์ สุภาวรีกุล นายกสมาคมกีฬาเพาะกายและฟิตเนสแห่งประเทศไทย เปิดเผยว่าในช่วงสุดสัปดาห์ที่ผ่านมาได้ลงพื้นที่เพื่อสำรวจความพร้อมการจัดทำศูนย์บูรณาการ “เพาะกายทุกวัย สดใสทุกวัน” สร้างสรรค์สุขภาพดีวิถีไทย ณ มหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ วิทยาเขตสุโขทัย จังหวัดสุโขทัย โดยมีผู้ช่วยศาสตราจารย์เกียรติศักดิ์ สิทธิ ผู้ช่วยอธิการบดีฝ่ายบริหาร ม.การกีฬาแห่งชาติ วิทยาเขตสุโขทัย ร่วมสำรวจและให้รายละเอียดการจัดทำศูนย์บูรณาการ “เพาะกายทุกวัย สดใสทุกวัน” สร้างสรรค์สุขภาพดีวิถีไทย นี้เป็นการต่อยอดกิจกรรมที่ทางสมาคมกีฬาเพาะกายและฟิตเนสแห่งประเทศไทยได้จัดทำขึ้นอย่างต่อเนื่องทุกปี ภายใต้การสนับสนุนของกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ (สสส.) ที่สนับสนุนให้สมาคมได้ใช้องค์ความรู้ด้านการออกกำลังกายด้วยอุปกรณ์ที่มีน้ำหนัก (weight training) ไปเผยแพร่ให้คนไทยทุกเพศและวัยได้เข้าถึงการออกกำลังกายตามแนวคิด”เพาะกายทุกวัย สดใสทุกวัน” สร้างสรรค์สุขภาพดีวิถีไทย โดยในปีที่ผ่านมาสมาคมได่ร่วมกับภาคีเครือข่ายของสมาคมจัดทำศูนย์บูรณาการ “เพาะกายทุกวัย สดใสทุกวัน” สร้างสรรค์สุขภาพดีวิถีไทย ในหลายพื้นที่ อาทิ ห้องออกกำลังกายบนเกาะปันหยี จ.พังงา ซึ่งเป็นฟิตเนสลอยน้ำแห่งแรกของประเทศไทย ศูนย์ออกกำลังกายกลางแจ้ง โรงเรียนบ้านจะเนียว อ.ขุนหาญ จ.ศรีสะเกษ สำหรับในการลงพื้นที่สำรวจความพร้อมสถานที่การจัดทำศูนย์บูรณาการ “เพาะกายทุกวัย สดใสทุกวัน”…

สมาคมกีฬาเพาะกายและฟิตเนสแห่งประเทศไทยเดินหน้าศูนย์บูรณาการ “เพาะกายทุกวัย สดใสทุกวัน” สร้างสรรค์สุขภาพดีวิถีไทย ลงพื้นที่จังหวัดสุโขทัย จับมือมหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ วิทยาเขตสุโขทัย จัดทำศูนย์ออกกำลังกายกลางแจ้ง เดินหน้าต่อยอดให้คนไทยสุขภาพแข็งแรงภายใต้การสนับสนุนของ สสส. นายศุกรีย์ สุภาวรีกุล นายกสมาคมกีฬาเพาะกายและฟิตเนสแห่งประเทศไทย เปิดเผยว่าในช่วงสุดสัปดาห์ที่ผ่านมาได้ลงพื้นที่เพื่อสำรวจความพร้อมการจัดทำศูนย์บูรณาการ “เพาะกายทุกวัย สดใสทุกวัน” สร้างสรรค์สุขภาพดีวิถีไทย ณ มหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ วิทยาเขตสุโขทัย จังหวัดสุโขทัย โดยมีผู้ช่วยศาสตราจารย์เกียรติศักดิ์ สิทธิ ผู้ช่วยอธิการบดีฝ่ายบริหาร ม.การกีฬาแห่งชาติ วิทยาเขตสุโขทัย ร่วมสำรวจและให้รายละเอียดการจัดทำศูนย์บูรณาการ “เพาะกายทุกวัย สดใสทุกวัน” สร้างสรรค์สุขภาพดีวิถีไทย นี้เป็นการต่อยอดกิจกรรมที่ทางสมาคมกีฬาเพาะกายและฟิตเนสแห่งประเทศไทยได้จัดทำขึ้นอย่างต่อเนื่องทุกปี ภายใต้การสนับสนุนของกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ (สสส.) ที่สนับสนุนให้สมาคมได้ใช้องค์ความรู้ด้านการออกกำลังกายด้วยอุปกรณ์ที่มีน้ำหนัก (weight training) ไปเผยแพร่ให้คนไทยทุกเพศและวัยได้เข้าถึงการออกกำลังกายตามแนวคิด”เพาะกายทุกวัย สดใสทุกวัน” สร้างสรรค์สุขภาพดีวิถีไทย โดยในปีที่ผ่านมาสมาคมได่ร่วมกับภาคีเครือข่ายของสมาคมจัดทำศูนย์บูรณาการ “เพาะกายทุกวัย สดใสทุกวัน” สร้างสรรค์สุขภาพดีวิถีไทย ในหลายพื้นที่ อาทิ ห้องออกกำลังกายบนเกาะปันหยี จ.พังงา ซึ่งเป็นฟิตเนสลอยน้ำแห่งแรกของประเทศไทย ศูนย์ออกกำลังกายกลางแจ้ง โรงเรียนบ้านจะเนียว อ.ขุนหาญ จ.ศรีสะเกษ สำหรับในการลงพื้นที่สำรวจความพร้อมสถานที่การจัดทำศูนย์บูรณาการ “เพาะกายทุกวัย สดใสทุกวัน”…

คอลัมน์ “เรื่องเล่าสะใภ้ญี่ปุ่น” โดย “ซาระซัง”สวัสดีค่ะเพื่อนผู้อ่านทุกท่าน สัปดาห์นี้ขอเล่าเรื่องอาหารการกินของคุณสามี หลังจากเขาแต่งงานกับสาวไทยให้ฟังบ้างนะคะ ส่วนรูปอาหารในบทความนี้มาจากในครัวบ้านฉันเองค่ะ ก่อนแต่งงานสามีฉันไม่เคยกินอาหารไทยมาก่อนเลย เขาจึงดูตื่นเต้นเมื่อเห็นอาหารหน้าตาไม่คุ้นเคย ถามว่านี่อะไรนั่นอะไร ถ้าครอบครัวฉันไปร้านอาหารไทยที่มีเมนูภาพหรือคำแปลภาษาอังกฤษ เขาจะใช้เวลาดูนานมาก แล้วสุดท้ายก็ได้ข้อสรุปว่า “เลือกไม่ถูกเลย” แต่โชคดีว่าเขาเป็นคนกินง่ายอยู่ง่าย เลยกินอะไรได้หมดแทบทุกอย่าง ไม่ค่อยจะมีของกินที่ไม่ชอบ แต่ต่อให้ไม่ชอบหรือไม่อร่อย เขาก็จะกินหมด ไม่เหลือทิ้งขว้าง ครั้งหนึ่งครอบครัวฉันพากันไปตักบาตรและถือโอกาสกินข้าวเช้าที่ตลาด สามารถสั่งอาหารจากหลายเจ้ามานั่งที่โต๊ะได้ สามีเลือกสั่งข้าวขาหมูที่ไม่เคยกินมาก่อน พอกินไปสักครึ่งจาน ก็เงยหน้าขึ้นยิ้มอย่างมีความสุข แล้วหันไปบอกพ่อฉันเป็นภาษาไทยว่า “ชอบนี่ครับ”  พ่อตอบ “เหรอ อร่อยเหรอ” พลางยิ้มกึ่งหัวเราะอย่างเอ็นดู ส่วนถ้าไปร้านอาหารตามสั่งจะลำบากหน่อย เพราะบางทีก็ไม่มีเมนู แถมฉันก็นึกอะไรไม่ค่อยออกเสียด้วยนอกจากข้าวกะเพรา ข้าวผัด และผัดซีอิ๊ว ซึ่งฉันก็กินอยู่อย่างเดียวคือข้าวกะเพรา ส่วนเขามักจะเลือกข้าวผัดอยู่เสมอ เพราะเป็นรสชาติที่เขากินได้และไม่แปลกลิ้นเกินไป แต่ถ้าเป็นร้านอาหารไทยในต่างประเทศเขาจะสั่งผัดไทยเสมอ เวลาไปร้านก๋วยเตี๋ยว ฉันจะให้เขาเลือกเส้นที่มองเห็นจากตู้ และสั่งแบบใส่ทุกอย่างเพื่อให้เขาได้ลองหลายแบบ ซึ่งก็คงคล้ายกับราเมงบ้านเขาแบบที่ใส่เครื่องทุกอย่างนี่เอง เพียงแต่ต่างกันตรงที่ราเมงซึ่งใส่เครื่องทุกอย่างจะแพงขึ้นเพราะมีปริมาณท็อปปิ้งเพิ่มขึ้น ตอนฉันไปญี่ปุ่นครั้งแรก จำได้ว่ารู้สึกอึดอัดใจที่กินอุด้งหรือโซบะ แล้วไม่มีเครื่องปรุงพวงให้ปรุงรสเองเหมือนไทย แถมน้ำแกงก็ช่างจืดชืดไร้รสชาติ (ความรู้สึกในเวลานั้น) นึกอยากใส่น้ำปลาและพริกน้ำส้มเหลือเกิน แต่ก็จนใจที่ไม่มี ได้แต่อดทนกินไปทั้งอย่างนั้น นานเข้าพอคุ้นเคยกับรสชาติอุด้ง/โซบะแล้ว ก็ไม่ได้รู้สึกว่าต้องเติมอะไรอีกเหมือนเมื่อก่อน ขืนใส่น้ำปลาและพริกน้ำส้มอาจจะกินไม่ลงแทน…

คอลัมน์ “เรื่องเล่าสะใภ้ญี่ปุ่น” โดย “ซาระซัง”สวัสดีค่ะเพื่อนผู้อ่านทุกท่าน สัปดาห์นี้ขอเล่าเรื่องอาหารการกินของคุณสามี หลังจากเขาแต่งงานกับสาวไทยให้ฟังบ้างนะคะ ส่วนรูปอาหารในบทความนี้มาจากในครัวบ้านฉันเองค่ะ ก่อนแต่งงานสามีฉันไม่เคยกินอาหารไทยมาก่อนเลย เขาจึงดูตื่นเต้นเมื่อเห็นอาหารหน้าตาไม่คุ้นเคย ถามว่านี่อะไรนั่นอะไร ถ้าครอบครัวฉันไปร้านอาหารไทยที่มีเมนูภาพหรือคำแปลภาษาอังกฤษ เขาจะใช้เวลาดูนานมาก แล้วสุดท้ายก็ได้ข้อสรุปว่า “เลือกไม่ถูกเลย” แต่โชคดีว่าเขาเป็นคนกินง่ายอยู่ง่าย เลยกินอะไรได้หมดแทบทุกอย่าง ไม่ค่อยจะมีของกินที่ไม่ชอบ แต่ต่อให้ไม่ชอบหรือไม่อร่อย เขาก็จะกินหมด ไม่เหลือทิ้งขว้าง ครั้งหนึ่งครอบครัวฉันพากันไปตักบาตรและถือโอกาสกินข้าวเช้าที่ตลาด สามารถสั่งอาหารจากหลายเจ้ามานั่งที่โต๊ะได้ สามีเลือกสั่งข้าวขาหมูที่ไม่เคยกินมาก่อน พอกินไปสักครึ่งจาน ก็เงยหน้าขึ้นยิ้มอย่างมีความสุข แล้วหันไปบอกพ่อฉันเป็นภาษาไทยว่า “ชอบนี่ครับ”  พ่อตอบ “เหรอ อร่อยเหรอ” พลางยิ้มกึ่งหัวเราะอย่างเอ็นดู ส่วนถ้าไปร้านอาหารตามสั่งจะลำบากหน่อย เพราะบางทีก็ไม่มีเมนู แถมฉันก็นึกอะไรไม่ค่อยออกเสียด้วยนอกจากข้าวกะเพรา ข้าวผัด และผัดซีอิ๊ว ซึ่งฉันก็กินอยู่อย่างเดียวคือข้าวกะเพรา ส่วนเขามักจะเลือกข้าวผัดอยู่เสมอ เพราะเป็นรสชาติที่เขากินได้และไม่แปลกลิ้นเกินไป แต่ถ้าเป็นร้านอาหารไทยในต่างประเทศเขาจะสั่งผัดไทยเสมอ เวลาไปร้านก๋วยเตี๋ยว ฉันจะให้เขาเลือกเส้นที่มองเห็นจากตู้ และสั่งแบบใส่ทุกอย่างเพื่อให้เขาได้ลองหลายแบบ ซึ่งก็คงคล้ายกับราเมงบ้านเขาแบบที่ใส่เครื่องทุกอย่างนี่เอง เพียงแต่ต่างกันตรงที่ราเมงซึ่งใส่เครื่องทุกอย่างจะแพงขึ้นเพราะมีปริมาณท็อปปิ้งเพิ่มขึ้น ตอนฉันไปญี่ปุ่นครั้งแรก จำได้ว่ารู้สึกอึดอัดใจที่กินอุด้งหรือโซบะ แล้วไม่มีเครื่องปรุงพวงให้ปรุงรสเองเหมือนไทย แถมน้ำแกงก็ช่างจืดชืดไร้รสชาติ (ความรู้สึกในเวลานั้น) นึกอยากใส่น้ำปลาและพริกน้ำส้มเหลือเกิน แต่ก็จนใจที่ไม่มี ได้แต่อดทนกินไปทั้งอย่างนั้น นานเข้าพอคุ้นเคยกับรสชาติอุด้ง/โซบะแล้ว ก็ไม่ได้รู้สึกว่าต้องเติมอะไรอีกเหมือนเมื่อก่อน ขืนใส่น้ำปลาและพริกน้ำส้มอาจจะกินไม่ลงแทน…

ป้าวัย 62 ปี สุดกระวนกระวายเดินหาสามีวัย 68 ปี ทั้งคืนหลังกลับจากตลาดแล้วไม่พบตัวสามีหายตัวปริศนาไร้ร่องรอย พบเพียงรองเท้าคู่ใจของสามีเพียงข้างเดียว วันนี้ (3 ธ.ค. 66) นาย อัมพล จันทร์จินดา ผู้ใหญ่บ้านทางหวาย ต.คลองวาฬ อ.เมือง จ.ประจวบคีรีขันธ์ ได้รับแจ้งจาก ป้าแมว อายุ 62 ปี ว่า นายอำนาจ อายุ 68 ปี ซึ่งเป็นสามีของป้าแมวได้หายตัวออกจากบ้านไปไม่ทราบว่าไปไหน พบเพียงรองเท้าแตะข้างเดียวอยู่ภายในที่เลี้ยงวัวใกล้บ้าน จึงอยากขอให้ช่วยออกตามหา เพราะปกติลุงอำนาจไม่เคยไปไหนห่างบ้าน จึงพร้อมด้วยผู้ช่วยผู้ใหญ่บ้าน นำลูกบ้าน ช่วยกันออกตามหา พร้อมประสานหน่วยกู้ภัยมูลนิธิสว่างประจวบธรรมสถาน ช่วยกันออกค้นหารอบบ้านและในสระน้ำ ณ บ้านของป้าแมว พบป้าแมวอยู่ในอาการกระวนกระวายเดินหาสามีตามจุดต่าง ๆ พร้อมกับชาวบ้านช่วยกันนำไฟฉายออกเดินค้นหาทั่วบริเวณบ้าน ด้านอาสากู้ภัยได้นำรถอุปกรณ์ส่องสว่างมาส่องบริเวณสระน้ำและใส่เสื้อชูชีพลงค้นหาในสระน้ำที่กว้างประมาณ 30 เมตร และลึกประมาณ 3 เมตร ส่วนชาวบ้านได้นำแหมาทอดในสระน้ำ เพื่อหวังว่าจะเจอร่างของลุงอำนาจ  โดยค้นหากันนานกว่า 3 ชั่วโมง แต่ก็ยังไม่พบเนื่องจากมีอุปสรรคจากความลึกของสระน้ำและความมืด…