วันที่ 28 พ.ย.66 เวลา 00.30 น.พ.ต.อ.นาวิน สินธุรัตน์ ผกก.สภ.บางละมุง พร้อมด้วย พ.ต.ท.กรณ์พงษ์ สุขวิสิฏฐ์ รอง ผกก.สส.ฯ พ.ต.ท.สมพร สุ่มมาตย์ สว.สส.ฯ ได้นำกำลังชุดสืบสวนเข้าจับกุมตัว นายประเสริฐ  อายุ 50 ปี ผู้ต้องหาตามหมายจับศาลจังหวัดพัทยาคดี “ลักทรัพย์ในเคหสถาน“ ในพื้นที่รับผิดชอบ สภ.บางละมุง และใกล้เคียง จำนวนหลายครั้ง โดยสามารถยึดของกลางที่ก่อเหตุได้เป็นจำนวนมาก อาทิ นาฬิกา กระปุกออมสิน กรอบพระ กุญแจรถ ถุงใส่ทองคำรูปพรรณ และอื่นอีกกว่า 10 รายการ รวมถึงรถจักรยานยนต์ และอุปกรณ์ที่ใช้ก่อเหตุ พ.ต.อ.นาวิน ผกก.สภ.บางละมุง เปิดเผยว่า สืบเนื่องจากก่อนหน้านี้ มีผู้เสียหายหลายรายได้เดินทางเข้าแจ้งความร้องทุกข์กับพนักงานสอบสวน โดยแจ้งว่าถูกคนร้ายอุปกรณ์ตัดแม่กุญแจแล้วเข้าไปลักทรัพย์ในห้องเช่า ช่วงกลางวันแสกๆ ขณะที่ตัวผู้เสียหายกำลังทำงานอยู่ ซึ่งคนร้ายได้ทรัพย์ไปได้หลายรายการ อาทิ สร้อยคอทองคำ พระเครื่อง และทรัพย์สินอื่นๆอีกจำนวนมาก จึงส่งทีมสืบสวนลงพื้นที่หาเบาะแส จากการตรวจสอบกล้องวงจรปิด ปรากฏว่า…

ไม่น่าเชื่อว่าผ่านมา 20 ปี ผมต้องกลับมาติดตามข่าวเรื่อง “ทักษิณ ชินวัตร” อีกจนได้ เดิมแกบอกว่าจะกลับมาเลี้ยงหลาน แต่ดูไปดูมาแกน่าจะกำลังช่วยสร้างนายกรัฐมนตรีทั้งคนปัจจุบันและคนต่อไปด้วย จริงไม่จริงไม่มีใครสามารถยืนยันหรือปฏิเสธได้ เพราะสังคมการเมืองไทยเป็นโลกพิศวงที่สิ่งที่เราเห็นอาจจะไม่ใช่สิ่งที่เป็นจริง ส่วนสิ่งที่เป็นจริงนั้นเรามักจะมองไม่เห็น ที่มหัศจรรย์กว่านั้นก็คือข่าวซุบซิบในแวดวงสภากาแฟนั้นมักจะเป็นจริงในท้ายที่สุด สอดคล้องกับความเป็นจริงแห่งสังคมไทยวันนี้ว่า ข่าวลือก็คือข่าวจริงที่มาก่อนเวลาเท่านั้นเอง จึงทำให้การวิเคราะห์การเมืองไทยเป็นศิลป์ผสมผสานระหว่างข่าวลือ ข่าวปล่อย และข่าวคาดการณ์อย่างน่าตื่นตาตื่นใจยิ่ง สังเกตไหมว่าน้อยคนจะเอาจริงเอาจังกับถ้อยแถลงอย่างเป็นทางการของนักการเมือง หรือถ้าหากจะพิจารณาคำชี้แจงทางการของเหล่าบรรดานักเลือกตั้งก็เพียงแค่ช่วยให้สรุปได้ว่า ความจริงจะอยู่ตรงกันข้ามกับถ้อยแถลงของนักการเมืองเสมอ นั่นก็เป็นเทคนิคการแสวงหาข้อเท็จจริงของคนไทย นั่นคืออย่าเชื่อสิ่งที่เขาบอก ให้ฟังที่เขาเล่าลับหลังโดยเฉพาะที่เขากระซิบว่า “อย่าไปบอกใคร” เรื่องที่กำลังเล่าขานกันบนโต๊ะอาหารช่วงนี้ที่ไม่เป็นข่าวและไม่มีใครพูดถึงอย่างเป็นทางการก็คืออีกไม่นาน “ทักษิณ” ก็จะพ้นโทษแล้ว “ไม่นาน” นี้คือกี่วันกี่สัปดาห์กี่เดือนไม่มีใครบอกได้ แต่ถ้าฟังหลายๆ “แหล่งข่าวที่อ้างชื่อไม่ได้” ก็พอจะสรุปได้ว่าไม่น่าจะเกินกุมภาพันธ์ปีหน้า จริงไม่จริงก็ไม่มีใครรู้อีก ที่แน่ๆ ก็คือว่าการคาดเดาอย่างนี้ไม่ได้เป็นเรื่องลมๆ แล้งๆ หากแต่อยู่บนพื้นฐานของการประเมินโอกาสสำคัญของประเทศที่จะมีขึ้นทั้งในเดือนธันวาคมนี้และกุมภาพันธ์ปีหน้า อีกช่วงจังหวะหนึ่งที่นัก “วิแคะ” (สหายคู่ใจของนักวิเคราะห์) หมายตาเอาไว้คือเดือนพฤษภาคมปีหน้า อันเป็นช่วงเวลาที่สมาชิกวุฒิสภาจะหมดสิทธิในการโหวตเลือกนายกรัฐมนตรี จึงเกิด “ฉากทัศน์” ทางการเมืองอันน่าตื่นตาตื่นใจมากมายหลายฉาก หากเป็นเพียงละครซีรีส์ก็คงจะสนุกสนานกับ “ทฤษฎีสมรู้ร่วมคิด” ทั้งหลายทั้งปวงที่นักซุบซิบการเมืองของประเทศนี้จะพึงจินตนาการกันไปอย่างหลากทิศหลายทางได้ แต่นี่คือ “ความเป็นจริงแห่งชีวิต” ของไทยทั้งประเทศที่กำลังจะต้องเผชิญและไม่มีใครบอกได้ว่าอนาคตของการเมืองแห่งฉากทัศน์ต่างๆ อันอุดมไปด้วยสีสันตระการตานั้นจะนำไปสู่สภาพเช่นไรสำหรับคนรุ่นนี้และรุ่นต่อไป เพราะภาพใหญ่คือการเมืองไทยผ่านมาหลายสิบปีก็ยังวนเวียนอยู่กับตัวละครกลุ่มเดิมที่ไม่ยอมลงจากเวที หรือแม้จะหลบไปหลังฉาก…