“ปัญญาพลวัตร”“ดร.พิชาย รัตนดิลก ณ ภูเก็ต”  มาคิอาเวลลี นักปรัชญาการเมืองชาวอิตาลี (ค.ศ. 1469-1527) ได้ให้คำจำกัดความใหม่ของแนวคิดเรื่องอำนาจและบทบาทของอำนาจในการเมือง ผลงานชิ้นเอกของเขาเรื่อง “เจ้าผู้ปกครอง” (The Prince) ได้นำเสนอแนวทางเชิงปฏิบัติในการทำความเข้าใจอำนาจและการประยุกต์ใช้ในการปกครองรัฐต่าง ๆ และกลายเป็นบทเรียนสำคัญในการศึกษาเรื่องอำนาจของรัฐศาสตร์ บทความนี้สำรวจนิยามอำนาจ แหล่งที่มา และกลยุทธ์ที่จำเป็นในการรักษาอำนาจของมาคิอาเวลลี ความเข้าใจเกี่ยวกับอำนาจในการเมืองของมาคิอาเวลลีแตกต่างอย่างมากจากมุมมองดั้งเดิมที่แพร่หลายในช่วงเวลาของเขามาก กระแสความคิดหลักเกี่ยวกับอำนาจในยุคนั้นคือ การคิดว่าอำนาจทางการเมืองมีพื้นฐานมาจากอำนาจอันศักดิ์สิทธิ์ของพระเจ้า หรือความชอบธรรมที่สืบทอดมาจากการสืบสายเลือด กล่าวอักนัยหนึ่งคือ อำนาจของผู้ปกครองมาจากบุคคลที่พระเจ้าเลือก หรือการมีสายเลือดที่สูงส่ง  ทว่า มาคิอาเวลลีได้กระชากอำนาจออกจากหัตถ์ของพระเจ้า หรือ “การเมืองในฐานะกิจการทางศีลธรรม” ลงมาสู่เวทีการเมืองที่เป็นจริงและการแข่งขันเชิงปฏิบัติของมนุษย์ เขาชี้ว่า อำนาจทางการเมืองได้มาจากประชาชน และความยินยอมของผู้ที่ถูกปกครองมากกว่าจากหัตถ์อันศักดิ์สิทธิ์ของพระเจ้า การเมืองเป็นหลักการที่อยู่บนพื้นฐานของความเป็นความจริงและปฏิบัติได้จริง ซึ่งไม่ควรอยู่ภายใต้ข้อจำกัดทางศีลธรรมหรือศาสนา เขาย้ำว่า ผู้ปกครองจะต้องยึดความจริงเชิงปฏิบัติเป็นหลัก เต็มใจที่จะใช้ทั้งเล่ห์เหลี่ยมไหวพริบ และกำลังความรุนแรง เพื่อรักษาอำนาจของตนเองและรักษาเสถียรภาพของรัฐ  สำหรับการนิยามอำนาจ มาคิอาเวลลีมองว่า อำนาจ คือความสามารถในการควบคุมและมีอิทธิพลเหนือผู้อื่นเพื่อให้บรรลุเป้าหมายของตน และอำนาจเป็นความกังวลหลักของผู้ปกครอง เขาเน้นย้ำความเข้าใจอำนาจอย่างครอบคลุมที่นอกเหนือไปจากพลังทางกายภาพและอำนาจหน้าที่ โดยรวมถึงศิลปะแห่งการโน้มน้าวใจ การบงการ และการเจรจาต่อรอง สำหรับมาคิอาเวลลี อำนาจไม่ใช่ทั้งความดีและความชั่วโดยเนื้อแท้ แต่เป็นวิธีที่จำเป็นในการสร้างและรักษาระเบียบทางการเมือง  แหล่งที่มาของอำนาจ  มาเคียเวลลีมองว่า…

ณ บ้านพระอาทิตย์ ปานเทพ พัวพงษ์พันธ์  หลายทศวรรษที่ผ่านมามนุษย์ได้มีวิวัฒนาการทั้งทางด้านความรู้ ทางวิทยาศาสตร์และทางการแพทย์มากขึ้น นำไปสู่การมียาปฏิชีวนะ สุขอนามัยที่ดีขึ้น และรวมไปถึงกระบวนการรักษาโรคที่ดีขึ้น (โดยเฉพาะวิวัฒนาการรักษาโรคหลอดเลือดหัวใจและโรคหัวใจ) ได้ส่งผลทำให้มนุษย์มีอายุยืนยาวขึ้นเรื่อยๆ และการมีอายุที่ยืนยาวนั้น นอกจากจะมีเวชศาสตร์ชะลอวัยแล้ว ก็ยังเริ่มมีวิวัฒนาการเวชศาสตร์ย้อนวัยบ้างแล้วด้วยซ้ำ  โดยนิตยสาร Time ได้เคยประมวลย้อนเหตุการณ์ประวัติศาสตร์ กลับไปประมาณเมื่อ 98 ปีที่แล้ว ปี ค.ศ. 1925 (พ.ศ.2468) เป็นจุดเปลี่ยนแปลงด้านสุขอนามัยของสหรัฐอเมริกา ซึ่งรวมไปถึงกระบวนการได้มาซึ่ง น้ำสะอาดการกำจัดน้ำเสีย เพื่อการลดโรคระบาดในสหรัฐอเมริกา[1] ในเวลานั้นคนคนอเมริกันอายุขัยอยู่ที่ 59 ปี[1] ส่วนประเทศไทยมีการสำรวจทางสถิติในปี ค.ศ.1937 (พ.ศ. 2480) คนไทยมีอายุขัยประมาณ 40.3 ปีเท่านั้น ซึ่งถือว่าอายุขัยคนไทยสั้นมาก[2] ต่อมาหลังจากนั้นอีก 30 ปี ประมาณปี ค.ศ. 1955 (พ.ศ. 2498) มนุษยชาติต้องขอบคุณยุควิวัฒนาการของ “วัคซีนหลายชนิด”  ซึ่งรวมถึง วัคซีนไข้ทรพิษ (ฝีดาษ) วัคซีนโรคคอตีบ วัคซีนโปลิโอ ฯลฯ ซึ่งเป็นวัคซีนที่ผลิตมาเพื่อลดการเกิดโรคระบาดที่แพร่กระจายได้ง่าย และทำให้เกิดการเสียชีวิตจำนวนมาก…