เซกเมนต์บุฟเฟ่ต์แทบจะเป็นเบอร์ต้นในตลาดร้านอาหารที่มีอัตราการแข่งขันดุเดือดมากที่สุด โดยเฉพาะบุฟเฟ่ต์ที่มี “Entry Price Point” ไม่สูงมาก ตรงกันข้ามกับบุฟเฟ่ต์พรีเมียมที่มีเพียงบรรดาเชนโรงแรมปักธงลงแข่ง ด้วยเหตุผลเรื่องต้นทุนราคาวัตถุดิบ กำลังซื้อของผู้บริโภค รวมถึงการเฟ้นหาซัพพลายเออร์ที่เหมาะสมต้องกันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับมือใหม่นัก แต่ท่ามกลางบรรยากาศเช่นนี้ กลับมี “หน้าใหม่” ที่ตั้งใจขายความพรีเมียม ด้วยราคาเริ่มต้นคนละ 1,359 บาท เชื่อหรือไม่ว่า ราคานี้และยังสูงกว่านี้สำหรับแพ็กเกจอื่นๆ กลับทำให้ “คอปเปอร์ บียอนด์ บุฟเฟ่ต์” (Copper Beyond Buffet) เติบโตจากการบอกปากต่อปากด้วยร้านที่มีเพียงสาขาเดียวเท่านั้น กระทั่งปีที่ผ่านมา “คอปเปอร์” เพิ่งจุดพลุสาขาที่ 2 ไปหมาดๆ โดยในปี 2567 บุฟเฟ่ต์นานาชาติพรีเมียมแห่งนี้ทำรายได้มากถึง “800 ล้านบาท” พร้อมกำไรสุทธิอีกราวๆ 80 ล้านบาท จากร้านอาหารเพียง 2 สาขาเท่านั้น “เหมี่ยน-พจนีย์ พินิจศักดิ์กุล” ผู้บริหารร้านคอปเปอร์ และทายาทรุ่นที่ 2 บอกกับ “กรุงเทพธุรกิจ” ว่า หากย้อนกลับไปก่อนจะมีร้านบุฟเฟ่ต์เกิดขึ้น ครอบครัวของเธอไม่เคยคลุกคลีในวงการอาหารมาก่อน “สมศักดิ์ พินิจศักดิ์กุล”…

ชมรมบ้านท้าวแสนปมแห่งประเทศไทย หรือ NF Club Thailand พร้อมด้วยตัวแทนครอบครัวผู้ป่วยโรคท้าวแสนปม (Neurofibromatosis type 1 หรือ NF1) ยื่นจดหมายเปิดผนึกต่อตัวแทน สำนักงานหลักประกันสุขภาพแห่งชาติ (สปสช.) และหน่วยงานที่เกี่ยวข้องเพื่อขอความสนับสนุนการรักษาพยาบาลให้แก่ผู้ป่วยโรคท้าวแสนปมที่มีเนื้องอก และพิจารณาการบรรจุยารักษาเข้าสู่ชุดสิทธิประโยชน์ของ สปสช. เพื่อช่วยบรรเทาค่าใช้จ่ายของผู้ป่วย เนื่องจากโรคนี้เป็นหนึ่งในโรคหายากที่มีค่าใช้จ่ายในการรักษาพยาบาลสูงเฉลี่ย 2-3 ล้านบาทต่อปี ซึ่งในประเทศไทยคาดว่ามีผู้ป่วยกลุ่มที่ต้องการรักษาเร่งด่วนราวๆ (50-60) ราย จากผู้ป่วยทั้งหมด ประมาณ 20,000 ราย โดยจดหมายฉบับนี้ถูกยื่นภายในงานวันโรคหายาก ประเทศไทย ครั้งที่ 15 เมื่อวันที่ 23 กุมภาพันธ์ที่ผ่านมา โรคท้าวแสนปม หรือ เอ็น เอฟ วัน (NF1) เป็นหนึ่งในโรคหายากทางพันธุกรรม ที่ไม่ติดต่อ และไม่สามารถรักษาให้หายขาดได้ โดยมีสาเหตุมาจากการกลายพันธุ์ของยีน NF1 มีทั้งชนิดที่เห็นเป็นตุ่มก้อนปรากฏตามผิวหนัง และชนิดที่ไม่ปรากฏตุ่มก้อนตามผิวหนัง แต่จะเกิดเป็นเนื้องอกของระบบประสาทแทน เช่น ประสาทตา หรือในสมอง ซึ่งเป็นชนิดที่พบได้น้อยกว่าแต่มีความอันตรายอย่างมาก[1] ผู้ป่วยโรคนี้มักได้รับการวินิจฉัยล่าช้าเนื่องจากอาการของโรคจะค่อยๆปรากฏเพิ่มขึ้นตามอายุของผู้ป่วย จากการเก็บข้อมูลพบว่ามีเพียง…