คำถาม สังคม จากรถเข็น ถึงรถม้า กังขา ‘สงสัย’

ไม่ว่าการปรากฏขึ้นของ “ภาพ” ชายจาก “ชั้น 14” บนรถเข็นพยาบาล ไม่ว่าการปรากฏขึ้นของ “ภาพ” รัฐมนตรีกลาโหมนั่ง “รถม้า”

ก่อให้เกิด “คำถาม” ตามมาด้วย “ความแปลกใจ”

เป็นความแปลกใจที่ได้เห็นลักษณะแห่ง “การแพร่กระจาย” อย่างรวดเร็วและฉับไวเหมือนกับดำเนินไปอย่างเป็น “เครือข่าย”

จากการเป็น “มีม” พัฒนาไปสู่ “ไวรัล”

กลายเป็นคำถามไม่เพียงแต่ 1 มีความเหมาะสมมากน้อยเพียงใด เท่านั้น หากแต่ยังเป็น 1 เหตุปัจจัยใดทำให้เกิดการแพร่กระจาย

เมื่อเป็นเช่นนี้จึงมิใช่เรื่อง “เป็นไปเอง” หากแต่ดำเนินไปตาม “แผน”

ภาพที่เกิดขึ้นและดำรงอยู่อย่าง “แยกส่วน” กลับกลายมาเป็นดั่ง “องค์ประกอบ” ในลักษณาการที่ละม้ายเหมือนกัน

มิได้เป็น “ธรรมชาติ” หากเป็น “ประดิษฐกรรม”

มองในเชิงเปรียบเทียบการปรากฏ “ภาพ” ชายจาก “ชั้น 14” นอนอยู่บนรถพยาบาลดำรงอยู่อย่างเป็นที่เข้าใจได้ในเบื้องต้น

นั่นคือ “คนเจ็บ” ปฏิบัติตาม “คำสั่งแพทย์”

ในเมื่อต้องนอน “โรงพยาบาล” จึงมิได้เป็นเรื่องแปลกที่แพทย์จะสั่งการให้นอนบนรถเข็นเพื่อไปทำ ซีที สแกน

ความละเอียดอ่อนอยู่ตรงใครเป็น “คนถ่าย” ใคร “เผยแพร่”

ยิ่งพิจารณาจากการไปเยือนเพื่อตรวจเยี่ยม “กองทัพบก” ของรัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหม ยิ่งเห็นความเป็นปกติ

แล้วตรงไหนเล่าที่กลายเป็น “เอบี-แอ๊บ”

ก็ตรงมีการจัด “รถม้า” อย่างโอ่อ่า อลังการ ก็ตรงมีขบวน “ม้าแกร่ง” งดงามสมบูรณ์นำหน้าพร้อมกับธงนั่นแหละ

ทำอย่างนี้กับ “รัฐมนตรี” คนอื่นหรือไม่

ความน่าสนใจจึงขยายกรอบจากรายละเอียดของ “ภาพ” หากแต่โยงยาวไปยังเครือข่ายและสายสัมพันธ์

“คนชั้น 14” เป็นใคร “รัฐมนตรี” เป็นใคร

แม้มิได้ระบุนาม แต่เพียงได้ยินคำว่า “ชั้น 14” สังคมก็มีคำตอบเดียวกันอย่างเป็นเอกภาพ

ไม่ว่า “เพื่อไทย” ไม่ว่า “ประชาธิปัตย์”

เช่นเดียวกับเมื่อเอ่ยถึงรัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหม ไม่มีผู้ใดตั้งคำถามว่าเป็นใครอื่น หรือเกิดขึ้นในยุคใด

ทั้ง “เพื่อไทย” ทั้ง “ประชาธิปัตย์” ล้วนเห็นตรงกัน

คำถามจึงมิได้อยู่ที่ว่าทำไมต้องเน้นไปยัง “รถเข็น” คำถามจึงมิได้อยู่ที่ว่าทำไมต้องเฉพาะเจาะจงไปยัง “รถม้า”

เป็นคำถามจาก “สังคม” เป็นคำถามในทาง “การเมือง”

ทั้งหมดนี้คือรูปธรรมอันเป็นเงาสะท้อนแห่งความไม่ดำรงอยู่อย่างเป็นปกติภายในสังคมและการเมือง

นับแต่เกิดสถานการณ์เมื่อวันที่ 22 สิงหาคมเป็นต้นมา

สัมผัสเหตุการณ์เบื้องต้นที่ “ดอนเมือง” สัมผัสเหตุการณ์ต่อมาที่ “เกียกกาย” คล้ายทุกอย่างจะราบรื่นและเรียบร้อย

คำถามก็คือเรียบร้อยและราบรื่นแท้จริงหรือ