ข้อมูลเบื้องต้น

ไรเตอร์แนะนำ

นิยายซีรีย์ “ประธานร้าย” เรื่องรักของฝาแฝดหนุ่มสุดหล่อธนาและธเนศ ศราวุฒิกุล ทายาทเจ้าของบริษัทเครื่องดื่มยักษ์ใหญ่

คืนหวาม

แอ้ด….!

มือใหญ่ของธนาจับขอบประตูค้างเอาไว้ แสงสว่างจากโคมไฟทำให้เห็นผ้าห่มเป็นก้อนอยู่ฝั่งหนึ่งของเตียงขนาดหกฟุต ชายหนุ่มมองแล้วก็นึกตำหนิที่ห้องพักสแตนดาร์ดของโรงแรมปูเตียงมักง่ายเหลือเกิน

“เอ๊ะ!” ชายหนุ่มก้มลงมองที่เท้าของตนเอง ปลายเท้าของเขาเตะรองเท้าส้นสูงข้างหนึ่งเบาๆ เขาเงยหน้าขึ้นมองเลขประตูห้องที่ติดเป็นแถบอยู่ข้างหน้า

‘ไม่ผิดห้องน่า ตรงกับเลขบนคีย์การ์ด?’

ชายหนุ่มสะบัดหัว ประตูค่อยๆ งับกลับจนสนิท เขาดึงเนคไทออกหลวมแล้วถอดออก จากนั้นก็โยนเสื้อนอกและปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตตัวใน มุ่งหน้าไปยังห้องน้ำ รูดเข็มขัดกางเกงทิ้งลงพื้น ถอดกางเกงสแล็ค

ความรุ่มร้อนในร่างกายเริ่มแผดเผา เขานึกแช่งชักหักกระดูก ลิต้าในใจ เสื้อเชิ้ตถูกกระชากจนกระดุมหลุดไปสองเม็ด กางเกงชั้นในสีขาวถูกถอดโยนออกไปเป็นชิ้นสุดท้าย

ซู่! ซู่!

ฝักบัวสี่เหลี่ยมถูกเปิดชำระความพลุ่งพล่านในร่างกาย เส้นผมสีน้ำตาลเข้มเปียกโชก เขายื่นมือไปกดหัวปั๊มขวดแชมพูแล้วสระอย่างรวดเร็ว ชายหนุ่มขบกรามแน่นเมื่อรู้สึกว่าส่วนลับของเขากำลังตื่นตัว

‘อาบน้ำเย็นขนาดนี้ เดี๋ยวก็คงคลาย’

ชายหนุ่มรีบร้อนถูสบู่ชะล้างร่างกาย หยิบผ้าขนหนูมาพันเอว ดึงผ้าขนหนูผืนเล็กออกมาเช็ดหน้าเช็ดตัวและเช็ดผม ตัวเขาโงนเงนจนไม่อาจจะยืนเป่าผมให้แห้ง เขาจึงเช็ดลวกๆ แล้วสะบัดศีรษะสองสามที พอเท้าก้าวพ้นประตู เขาก็ได้สัมผัสความเย็นฉ่ำของเครื่องปรับอากาศที่เปิดเอาไว้

ธนาเอะใจเล็กน้อยแต่ก็เป็นเพียงชั่วแวบเดียว เขาเพิ่งเข้าห้องมาแต่โคมไฟกลับเปิดไว้ แอร์ก็เย็นเร็วมาก ช่างเถอะ ตาเขาจะปิดอยู่แล้ว ลากสังขารหนีลิต้ามาได้ก็เก่งมากแล้ว ชายหนุ่มสอดร่างเข้าไปใต้ผ้าห่ม พยายามนอนหลับตาสงบจิตสงบใจ

“ช่วย…..” เสียงหวานแผ่วๆ ดังขึ้น พร้อมกับมือเรียวขาวยื่นมาแปะที่กล้ามอกแกร่ง

ชายหนุ่มสะดุ้ง แม้เขาจะดื่มทั้งเหล้าและถูกวางยาแต่ก็พอจะรู้สึกตัว เขายกมือขึ้นกุมข้อมือนั่นเอาไว้ ตลบผ้าห่มออกทั้งๆ ที่ลืมตาแทบไม่ขึ้น

“ใคร?”

ความนุ่มนิ่มของหน้าอกผู้หญิงแนบชิด ร่างกายที่ตื่นตัวอยู่แล้วของเขาตอบสนองอย่างรวดเร็ว

“ปล่อย…ปล่อยผมเดี๋ยวนี้!” เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงเบาหวิว ชายหนุ่มพยายามลืมตาขึ้นมอง

“ฉันไม่ไหวแล้ว ร้อน ร้อนไปทั้งตัว”

น้ำเสียงนั้น ธนารู้ว่าไม่ใช่เสียงของลิต้า เขาไม่คุ้นเคยกับเสียงของผู้หญิงคนนี้ ชายหนุ่มพยายามผลักเธอออกแต่หญิงสาวกลับกอดเขาไว้แน่น เขาร้อนวูบวาบไปทั้งตัวเมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายมีเพียงชุดชั้นในติดกาย

ใบหน้าของเธอแหงนขึ้น ริมฝีปากแนบอยู่ที่ลำคอของเขา เสียงกระซิบนั้นพร่าและเย้ายวน ธนาเองก็ยากจะทนทานต่อแรงปรารถนาที่ถูกทำให้ปะทุ ความพยายามก่อนหน้านี้สลายหายไป

มือของธนาลูบไล้แผ่นหลังของหญิงสาวเลยไปจนถึงบั้นท้ายแล้วบีบเบาๆ หญิงสาวตาหรี่ปรือ มือของเธอลูบไล้แผ่นหลังของเขา เมื่อถูกมือใหญ่ประคองท้ายทอยให้เงยหน้าขึ้น กชอรรู้เพียงว่าริมฝีปากของคนที่ก้มลงมานั้นเย็นชืด ปลายผมที่มีหยดน้ำเกาะของเขาทิ่มอยู่ขมับของเธอหลายครั้ง

ปลายนิ้วของเขาสอดเข้าไปด้านหลังปลดตะขอบราเซียร์ของเธอหลุดออก หญิงสาวครางเบาๆ เมื่อใบหน้าของเขาซุกตรงร่องกลางระหว่างหน้าอก ในภวังค์ระหว่างหลับและตื่น กชอรลูบด้านหลังไหล่ของเขา ปลายนิ้วเธอไล้เบาๆ ที่แผลเป็นยาวขนาดสองนิ้ว

ร่างกายของเธอถูกเขาควบคุมและรุกล้ำไปเรื่อยๆ เธอได้ยินเสียงหายใจกระเส่าของชายหนุ่มดังอยู่เป็นระยะๆ กระทั่งนิ้วของเขาลูบไล้ที่ต้นขาด้านใน หญิงสาวสะดุ้งน้อยๆ สัญชาตญาณทำให้เธอหนีบขาไว้แน่น

“กางขาออกหน่อย” น้ำเสียงแหบพร่าของเขาฟังคล้ายออดอ้อน

“ฉัน…ฉันกลัว” คำนั้นแผ่วเบา

ทว่าเขาก็ไม่ได้กล่าวปลอบใจ กลับใช้ริมฝีปากครอบครองหน้าอกของเธอและปลายนิ้วค่อยๆ สอดแทรกเข้าไประหว่างร่องขา กชอรวูบวาบไปตามแรงสัมผัส ขาของเธอค่อยๆ กางออกตามที่เขาต้องการ

ชายหนุ่มยกยิ้มมุมปากเมื่อได้ยินเสียงครางอย่างสุขสม เขาพลิกตัวขึ้นคร่อมร่างของเธอ “เดี๋ยวก็หายร้อนแล้ว”

ความรู้สึกคับแน่นในร่างของเธอทำให้หญิงสาวกระถดร่างหนี ธนาประกบปากลงสอดลิ้นเข้าไปจูบปลุกปลอบเธออยู่ครู่หนึ่ง พอเธอเริ่มผ่อนคลายเขาก็เริ่มโยกกายเบาๆ จนกลายเป็นเสียงกระทบกันของสองร่างอย่างเร่าร้อน

“ผม…ผมใกล้จะเสร็จแล้ว” เสียงของเขาดังขึ้นที่ริมหู

หญิงสาวไม่ตอบ เธอร้องอืมๆ อาๆ เหมือนจะรับรู้ กระทั่งของเหลวอุ่นถูกฉีดเข้าสู่ภายในกาย ปลายเล็บของเธอจิกที่หลังของเขาแน่น ชายหนุ่มจูบเธออีกครั้ง เขาค่อยๆ ขยับตัวออกแล้วกอดเธอเอาไว้

ธนายกยิ้มมุมปาก ความรู้สึกเคลิ้มสุขทำให้เขาไม่ยอมปล่อยร่างในอ้อมกอด กชอรยังอยู่ในอาการสะลึมสะลือ เธอซุกอยู่ที่อกของชายหนุ่ม ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไหร่ แต่พอเธอพลิกตัวขยับเปลี่ยนท่า เขาก็คล้ายจะเริ่มลูบไล้ร่างกายเธออีกครั้ง จากลูบเบาๆ ก็เปลี่ยนเป็นการลูบหนักๆ พักหนึ่งเขาก็จูบเม้มที่ใบหูนุ่มของเธอ หญิงสาวหายใจแรงขึ้น ร่างกายของเธอถูกเขาเล้าโลมจนตื่นตัว จากนั้นบทพิศวาสก็เริ่มต้นอีกครั้งหนึ่ง

กชอรลืมตาขึ้น แสงนุ่มนวลจากโคมไฟหัวเตียงทำให้เธอต้อง ขมวดคิ้ว ที่เอวของเธอเหมือนมีสิ่งหนาหนักทาบทับอยู่ หญิงสาวเลื่อนมือมาจับแล้วก็ตกใจจนต้องตลบผ้าห่ม

‘แขน แขนผู้ชาย!’

ท่อนแขนขาวผ่องแข็งแรงพาดอยู่บนเอวของเธอ กชอรรีบยันกายลุกขึ้นนั่ง หันไปมองเจ้าของแขน คิ้วของเขาเป็นแถบตรง แพขนตาหนา จมูกโด่งสวยปลายเป็นรูปหยดน้ำ ริมฝีปากพอดี ผิวพรรณผุดผ่องสะอาดสะอ้าน ดูแล้วไม่น่าจะอายุเกินสามสิบ

‘หล่อ หล่อจัง ไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน’

เธอนั่งตะลึงจ้องมองใกล้ๆ ขณะทบทวนเรื่องราวเมื่อคืน หญิงสาวทั้งโกรธทั้งโมโหที่ตนเองพลาดท่าเสียทีมาหลับนอนกับผู้ชายแปลกหน้า เธอรีบลุกออกจากเตียงไปยืนมองรอบๆ ห้อง

เธอก้มลงเก็บเสื้อผ้าที่หล่นอยู่ตามข้างเตียงแล้ววิ่งไปที่ห้องน้ำ พออาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็ลนลานคว้ากระเป๋าออกจากห้องพักไป

หน้าโรงแรมเงียบสงัด กชอรควักเอาโทรศัพท์มือถือของตนขึ้นมาดู เวลาล่วงเข้าตีห้าแล้ว จากโรงแรมห้าดาวแห่งนี้ถึงหอพักระยะทางไกลพอสมควร เธอรีบเดินออกไปหน้าโรงแรมเพราะกลัวว่าผู้ชายคนนั้นจะตื่นขึ้นมาแล้วลากเธอกลับเข้าห้อง กชอรมือสั่นขณะเปิดแอพพลิเคชั่นเรียกรถบริการ

‘เมื่อคืน อุตส่าห์ระวังตัวหลบเดนคนได้แล้ว แต่ยังถูกผู้หญิงสารเลวนั่นลากเธอไปลงนรกจนได้’

อาการมึนหัวยังคงอยู่ นั่งรอไปสักพักเธอก็คิดว่าเช้านี้คงจะไปทำงานไม่ไหว หญิงสาวจึงได้ส่งข้อความไปขอลางานกับผู้จัดการฝ่ายบุคคล พอถึงหน้าหอพักกชอรก็โผเผลงจากลง

หญิงสาวถอดเสื้อผ้าทั้งหมดโยนลงในตะกร้า หยิบเสื้อยืดคอย้วยผ้าเก่าๆ กับกางเกงขาสั้นชายบานมาสวมแล้วทิ้งตัวลงบนเตียง แม้จะหลับตาแต่ไม่อาจจะเกลี้ยกล่อมตนเองให้เลิกคิดถึงภาพเหตุการณ์เมื่อคืนได้

….ครั้งแรกของเธอกับผู้ชายแปลกหน้าคนหนึ่ง….

ใบหน้าหล่อเหลาของผู้ชายที่กอดเธออยู่บนเตียงยังคงหลอกหลอนอยู่ในมโนสำนึก น้ำตาค่อยๆ ไหลจากหางตาทั้งสองข้าง เธอเชื่อมั่นมาตลอดว่าตนเองจะมีคนรักและมีครั้งแรกที่แสนสุขร่วมกัน แต่คืนนี้ ครั้งแรกของเธอกลับถูกกระชากหายไปกับมืดมนโสมมของชายหญิงคู่นั้น

สมองของเธอผุดคำว่าแก้แค้นออกมา กชอรกำหมัดแน่น ผู้จัดการทวีจอมสารเลวที่ชอบใช้คำพูดแทะโลมนักศึกษาฝึกงานหญิงอยู่บ่อยๆ กับผ่องพรรณ พนักงานหญิงที่ชอบเล่นหูเล่นตา

“เป็นมันสองคน! ฉันไม่มีทางปล่อยไปแน่”

***************

ไรเตอร์แนะนำ…อีบุ๊กแนวโรแมนซ์ “โปรเจคร้อนซ่อนรัก”

https://www.mebmarket.com/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiNDQ1ODg3MCI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjY6IjIxMDk3MyI7fQ

สมคบคิด

กชอรส่งข้อความไปทางโทรศัพท์มือถือเพื่อลางาน เธอนอนจนถึงหัวค่ำจึงรู้สึกตัวตื่นขึ้น ฝันร้ายอันยาวนานค่อยๆ หวนกลับมาอีกครั้ง หญิงสาวสะบัดหน้าลุกขึ้นไปเปิดฝักบัว ปล่อยน้ำเย็นให้ราดรด มือเรียวยกขึ้นยีแชมพูกับเข้าผมอย่างแรง แชมพูสูตรเมนทอลเย็นลึกเข้าไปในหนังศีรษะ

หยาดน้ำตาค่อยๆ ไหลรวมไปกับสายน้ำและฟองแชมพู เธอปลุกปลอบตัวเองว่านี่ไม่ใช่เวลาจะมานั่งเศร้าโศกกับสิ่งที่สูญเสีย แต่เธอควรจะออกจากความหดหู่ผิดหวัง

‘ชีวิตมันสั้นเกินกว่าจะมานั่งเสียใจ หากไม่ได้แก้แค้น ฉันก็คงเดินหน้าต่อไปได้’

พอเป่าผมจนแห้งเธอจึงลงไปซื้ออาหารกล่องสำเร็จรูปที่ร้านสะดวกซื้อหน้าปากซอยหอพักหิ้วขึ้นไปบนดาดฟ้าอย่างซังกะตาย แต่ตักใส่ปากได้ไม่กี่คำ ใบหน้าของผู้ชายเมื่อคืนก่อนวนเวียนกลับมาอีกครั้ง

“อ๊าย….!” เธอเผลอร้องออกมาเสียงดัง

ลมกรรโชกมาพอดี พัดพาเอาเสียงร้องของเธอลอยไปในอากาศพร้อมกับเสียงฟ้าผ่าอยู่อีกฟากเมือง จู่ๆ ฝนก็ปรอยสาย กชอรเงยหน้าขึ้น

“บ้าเอ๊ย! เหมือนมิวสิควิดีโอเกินไปแล้ว”

เธอเพิ่งอาบน้ำสระผมจึงต้องรีบวิ่งลงมาจากดาดฟ้ากลับไปยังห้องพัก ยัดกล่องอาหารที่กินเหลือใส่เข้าไปในตู้เย็น เดินไปนั่งที่โต๊ะ เปิดคอมพิวเตอร์โน้ตบุ๊ก

‘ผู้ชายคนนั้น รูปร่างหน้าตาผิวพรรณดี อาจจะเป็นพวกไฮโซหรือลูกหลานเศรษฐี’

กชอรรู้สึกว่าความคลุมเครือทำให้เธอต้องจมอยู่ในกองทุกข์ เธอจึงคิดจะหาตัวตนของผู้ชายคนนั้นให้พบ หากว่าเขาร่วมมือกับผู้จัดการทวีล่ะก็ เธอก็จะหาทางทำให้ชีวิตของเขาพังพินาศไปด้วย

ผ่านไปร่วมสองชั่วโมงเธอจึงหารูปผู้ชายคนนั้นเจอ

‘ธนา ศราวุฒิกุล ประธานบริษัทวินเนอร์เบฟเวอเรจ จำกัด เตรียมตัวเปิดโปรเจคใหญ่ต้นปีหน้า ขณะเดียวกันก็มีข่าวซุบซิบว่าเตรียมเป็นทองแผ่นเดียวกับกับบริษัทน้ำดื่มยักษ์ใหญ่ฉลากสีฟ้าเร็วๆ นี้’

เมื่อเลื่อนต่ำลงไป เธอก็เห็นภาพคู่ของเขากับผู้หญิงสวยเฉี่ยวคนหนึ่งในชุดแซกสั้นหรูหรา หัวใจของกชอรเจ็บแปลบ เธอหาอ่านข่าวสังคมซุบซิบที่เกี่ยวกับเขาในอินเตอร์เน็ตก็ไม่พบว่ามีข่าวเสียหาย แต่ในนั้นปรากฎภาพคู่ของเขากับลูกสาวเจ้าของบริษัทน้ำดื่มหลายภาพ

ในหัวของกชอรเต็มไปด้วยคำถาม เมื่อเทียบฐานะของผู้ชายคนนั้นแล้วเขาไม่น่าจะรู้จักกับนายทวีผู้จัดการลามกที่บริษัทของเธอได้

“ช่างเถอะ! หากคิดจะพึ่งกฎหมายคงไม่ได้ผล ในเมื่อมันสองคนกล้าทำร้ายฉัน ฉันก็จะตอบแทนมันอย่างสาสม”

เช้าวันต่อมา เมื่อกชอรเข้าไปที่บริษัท ผ่องพรรณที่กำลังมองหาเธออยู่ก็กรากเข้ามาดึงแขนแล้วพาไปที่หน้าห้องน้ำ

“คืนนั้นที่งาน เธอหายไปไหนมาผักกาด?”

กชอรยิ้มน้อยๆ ดึงแขนของตนเองออกจากการกุมยึดของฝ่ายอย่างสุภาพ

“อ้อ พอดีผักกาดตื่นขึ้นมาไม่เห็นใครสักคนก็เลยกลับหอน่ะค่ะ”

ผ่องพรรณขมวดคิ้ว “ตื่น เธอตื่นงั้นเหรอ?”

กชอรพยายามข่มใจไม่ให้ตวาดผู้หญิงตรงหน้าออกมา เธอกัดฟันแน่น ดวงตาฉายแววโกรธอยู่วาบหนึ่ง “ค่ะ รู้สึกตัวขึ้นมาก็เลยลุกไปล้างหน้าแล้วกลับเลย คุณผ่องมีปัญหาอะไรเหรอคะ?”

ผ่องพรรณหน้าเสีย “ไม่มีอะไรหรอก ฉันกลับไปดูที่ห้องพัก พอเห็นเธอหายไปก็เลยเป็นห่วงน่ะ”

กชอรจำได้แม่นว่าในงานเลี้ยง ผ่องพรรณเป็นคนคะยั้นคะยอให้เธอดื่มไวน์สองสามแก้ว จากนั้นสติก็เธอก็คล้ายจะเลือนๆ ลางๆ ผู้หญิงสารเลวคนนี้จึงบอกเธอว่าจะพาไปนอนพักที่ห้องชั้นบน เธอไม่ได้ไร้เดียงสาจนเดาไม่ได้

…ผ่องพรรณที่ปากหวานก้นเปรี้ยวคนนี้คือคนที่วางยาเธอ…

“ผักกาด คุณทวีเรียกให้ไปหาแน่ะ”

กชอรเบือนหน้าไปอีกทาง แอบแสยะยิ้ม เดินเข้าไปในห้องทำงานของผู้จัดการฝ่ายการตลาดด้วยสีหน้าสงบนิ่ง

“ผักกาด ผมเป็นห่วงแทบแย่ คุณผ่องตามหาคุณตั้งนานแน่ะเมื่อคืนก่อน ผมก็พลอยกังวลไปด้วย เมื่อวานคุณยังส่งอีเมล์มาลางานอีก ไม่สบายเหรอ?”

หญิงสาวรีบตีหน้าเศร้าทันที ยกมือขึ้นกุมศีรษะข้างหนึ่ง “ค่ะ ตั้งแต่กลับมาจากงานนั้น ดิฉันก็ปวดหัวไม่หาย ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร?”

ทวีรีบลุกจากเก้าอี้ทำท่าคล้ายจะเข้ามาประคอง กชอรรู้สึกสะอิดสะเอียนแต่ก็พยายามไม่บ่ายเบี่ยงจนดูน่าเกลียด

“ไม่เป็นไรนะ อีกแค่ไม่กี่วันก็จะฝึกงานเสร็จแล้ว คุณลาพักนอนอยู่หออีกสักวันก็ได้ หรือว่าจะให้ผมไปส่งที่หอดีไหม?”

กชอรก้มมองปลายเท้า เธอนึกอยากจะยกเท้าขึ้นใช้ส้นสูงกระทืบลงบนเท้าของผู้ชายหัวงูคนนี้แต่ต้องระงับใจเอาไว้ อีกไม่กี่วันเธอก็จะได้ใบผ่านการฝึกงานแล้ว

“ไม่ต้องหรอกค่ะผู้การ ตอนนี้ดิฉันสบายดีแล้ว” กชอรรีบทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้ แอบเหลือบมองนาฬิกาดิจิทัลบนข้อมือ

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!

สามนาทีตามนัดหมาย นักศึกษาฝึกงานอีกคนก็เคาะประตูแล้วผลักเข้ามา สีหน้าของทวีเปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่พอเห็นหญิงสาวหน้าแฉล้มมาพร้อมกับถ้วยกาแฟก็ยิ้มรับ

“นีน่านี่เอง มาๆ เอากาแฟมาเสิร์ฟตรงเวลาเชียว”

นีน่ายิ้มน้อยๆ เธอวางถ้วยกาแฟลงบนโต๊ะ กชอรจึงถือโอกาสขอตัวออกไปพร้อมกับเพื่อนนักศึกษา ทวีทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้แล้วพยักหน้าเบาๆ เขามองตามกชอรด้วยความเสียดาย

นักศึกษาสาวคนงาม ผิวขาวเนียนละเอียด ใบหน้าจิ้มลิ้ม รูปร่างมีส่วนเว้าส่วนโค้งชัดเจนอย่างกชอรไม่น่าจะรอดมือเขาไปได้ ผ่องพรรณเดินเข้ามาข้างในพร้อมแฟ้มในมือ

“มองตามจนตาค้างแล้วนะคะ” น้ำเสียงเธอกระแทกกระทั้น

“ผมบอกแล้วใช่ไหม? ให้คุณรอบคอบ ปล่อยปลาลงน้ำไปแบบนั้น คงหมดโอกาสจะจับได้แล้ว”

“ผ่องก็ทำตามแผนคุณแล้วนะคะ แต่คุณเองนั่นล่ะ ปล่อยให้ผักกาดหายตัวไปเฉยๆ ผ่องส่งให้ถึงห้องแล้วแท้ๆ” หญิงสาววางแฟ้มลงบนโต๊ะอย่างเคืองๆ พร้อมกระแทกหลังไปยังพนักพิงของเก้าอี้ตรงข้ามทวี

“คุณถามเธอรึยัง? เธอหายตัวไปได้ไง?”

“เธอว่าเธอตื่นขึ้นมาค่ะ แต่ผ่องคิดว่าไม่มีทาง ยานั่น ผ่องเคยใช้มาแล้ว เธอโดนไปขนาดนั้นไม่มีทางจะตื่นมาทันทีได้แน่ ไม่รู้ว่าใครแอบมาช่วย?”

“คุณดูละครมากไปหรือเปล่า? คืนนั้นวุ่นวายจะตาย คุณก็พาผักกาดไปจนถึงห้องแล้ว ใครมันจะเข้าไปช่วยมาได้?”

“นั่นน่ะสิคะ นี่ผ่องยังนึกไม่ออกเลยว่าผ่องพลาดที่ตรงไหน?”

ผ่องพรรณนึกเสียดาย ทวีจ้องจะงาบกชอรมาตั้งแต่เริ่มเข้าฝึกงานเมื่อหลายเดือนก่อน เขากระซิบว่าจะให้เธอห้าหมื่นถ้าทำให้กชอรตกเป็นของเขาได้

“นักศึกษาหญิงสมัยนี้เขาไม่ถือสาเรื่องเสียตัวกันแล้ว อย่างกชอรผมยินดีจ่ายให้เธอหลักแสนเลยล่ะ”

“นี่คุณจะจ่ายผักกาดขนาดนั้นเลยเหรอคะ? แล้วทีผ่องล่ะ ขอแค่สามสี่หมื่นคุณก็บ่นแล้ว” ผ่องพรรณกอดอกทำหน้าบึ้งใส่ทวี

“ผ่อง คุณกับผมอยู่กันแบบนี้มานานแล้วนะ คุณก็เห็น พวกสาวๆ ก็แค่มาหาเงินใช้ซื้อกระเป๋าหรูๆ โทรศัพท์มือถือรุ่นใหม่ๆ แป๊บๆ ก็หนีไปเกาะผู้ชายคนอื่นต่อแล้ว”

“อีกไม่กี่วันเด็กรุ่นนี้ก็ฝึกงานจบแล้ว น่าเสียดายจริงๆ คุณหาวิธีติดต่อกับกชอรไว้ก็แล้วกัน ไม่แน่นะว่าหลังฝึกงานจบหากคุณเสนอเงินให้เธอตรงๆ เธออาจจะยอมรับก็ได้ ได้ยินว่าเช่าหอพักหญิงล้วนที่พวกเด็กมัธยมแถวนี้เขาอยู่กันไม่ใช่เหรอ?” ทวีน้ำเสียงเย้ยหยัน “เห็นทีครอบครัวคงจะฐานะไม่เท่าไหร่ถึงได้เช่าที่ประหยัดแบบนั้น นักศึกษาส่วนใหญ่เขาเช่าคอนโดอยู่กันหมดแล้ว”

ผ่องพรรณสีหน้าสดชื่นขึ้น เธอยังหวังจะได้เงินห้าหมื่นมาซื้อกระเป๋าใบใหม่ยี่ห้อดังที่กำลังออกคอลเลคชั่นฤดูหนาวในเดือนหน้า

“ได้ค่ะ เดี๋ยวผ่องจัดการเรื่องผักกาดให้คุณเอง”

***************

ไรเตอร์แนะนำ…อีบุ๊กเซ็ทนิยายแนวโรแมนซ์ “เฮีย”

https://www.mebmarket.com/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiNDQ1ODg3MCI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjY6IjIwOTQ1NyI7fQ

ไม่สวมถุง

ชายหนุ่มบนเตียงใหญ่ค่อยๆ ลืมตาขึ้น แสงสว่างจากม่านสีขาวบางทำให้เขาต้องหยีตาเล็กน้อย ลำคอแห้งผากจนต้องไอออกมาเบาๆ ธนาลุกขึ้นสะบัดผ้าห่มออก เขาก้มลงดึงเอาผ้าขนหนูที่นอนทับไว้มาพันกายหลวมๆ แล้วตรงไปหยิบขวดน้ำที่วางอยู่บนชั้นลอยติดผนัง

เมื่อดื่มจนหมดขวดขนาดห้าร้อยมิลลิลิตร เขาก็รู้สึกว่าที่ข้อเท้ากำลังถูกพันธนาการด้วยผ้า เมื่อก้มลงมองจึงเห็นกางเกงสแลคตัวเมื่อคืน ข้างๆ มีเสื้อสูทตัวนอก หูกระต่าย และเสื้อเชิ้ตทิ้งเรี่ยราด

‘เมื่อคืน…คงจะเป็นฝีมือน้ำฟ้า แต่ผู้หญิงที่อยู่บนเตียงไม่ใช่แน่’

เขาหน้ากลับไปมองบนเตียง มีเพียงรอยยับย่นบนหมอนสีขาวใบใหญ่ที่ยืนยันว่าผู้หญิงคนนั้นมีตัวตน ชายหนุ่มดึงผ้าห่มออก ร่องรอยของผ้าปูที่นอนทำให้เขารู้ว่าตนเองผ่านศึกใหญ่กับหญิงสาวคนหนึ่งจริง

เขาเห็นคราบที่ปรากฎบนเตียงก็ถึงทำตาเหลือกรีบหันซ้ายหันขวาหาโทรศัพท์มือถือก่อนจะกดออกไปหาเลขานุการคนสำคัญ

“ณัฐ เกิดเรื่องใหญ่แล้ว แกรีบขึ้นมาที่ห้องพักฉันเดี๋ยวนี้”

ณัฐวุฒิ ตั้งอิสรา เลขานุการใหญ่ของท่านประธานบริษัทวินเนอร์เบฟเวอเรจรีบยกแก้วนมขึ้นดื่มแล้วพยักหน้าให้กับเนตรดาวผู้ช่วยของเขา

“ผมขึ้นไปหาบอสก่อนนะเนตร”

เนตรดาวมองตามด้วยความอยากรู้อยากเห็น เธอเป็นเพียงเลขานุการหมายเลขสองที่เจ้านายไม่ค่อยอยากให้เข้าใกล้นัก หน้าที่ของเธอคือเป็นผู้ช่วยและรับคำสั่งจากณัฐวุฒิ

เลขานุการหนุ่มของธนากดลิฟต์ขึ้นไปยังชั้นสิบห้า เขาจำได้ว่าเมื่อคืนทางโรงแรมเหลือเพียงห้องสแตนดาร์ด เจ้านายสุดหล่อของเขาจึงต้องเข้ามาพักในห้องธรรมดา

“หนึ่งห้าหนึ่งศูนย์” ชายหนุ่มท่องเบาๆ เขายกนิ้วชี้ขึ้นไล่ตามประตูไปทีละห้องจนถึงแล้วออกแรงเคาะ

ผู้ชายวัยราวห้าสิบปีผมเผ้ายุ่งเหยิงเดินหัวเสียมาเปิดประตู “พนักงานโรงแรมเหรอ?”

ณัฐวุฒิอึ้งไปครู่ มองผู้ชายตรงหน้าด้วยความประหลาดใจ “ไม่ใช่ครับ ขอโทษจริงๆ ที่รบกวน ผมเคาะผิดห้อง”

“เออ แล้วไป”

ปัง!

เมื่อประตูปิดลง ณัฐวุฒิก็เงยหน้าขึ้นมองเลขข้างประตูห้องอีกครั้ง “ไม่ผิดนะ ห้องหนึ่งห้าหนึ่งศูนย์ แล้วนั่นมันใครวะ?”

เสียงโทรศัพท์มือถือของเขาดังขึ้นอีกครั้ง เสียงฉุนเฉียวของธนาดังขึ้นมาจากปลายสาย “ถึงยัง?”

“ผมยืนอยู่หน้าห้องบอสนะ แต่คนในห้องไม่ใช่บอสครับ”

“เฮ้ย! เดี๋ยวฉันไปเปิดประตู”

แอ้ด…!

“ห้องนี้ ไปยืนทำอะไรตรงนั้น” ธนาโผล่หน้าออกมาจากห้องหนึ่งห้าหนึ่งสี่ เขาโบกมือเรียกณัฐวุฒิให้เขาไปในห้องพัก

“บอส เมื่อคืนผมจองห้องหนึ่งห้าหนึ่งศูนย์นะครับ แล้วทำไมบอสมานอนห้องนี้ได้?”

“หือ? แกว่าไงนะ?”

ณัฐวุฒิยืนยันห้องที่เขาจองแต่ธนาหันไปหยิบเอาคีย์การ์ดแล้วยื่นให้กับเลขาหนุ่ม

“นี่ต่างหาก ฉันได้คีย์การ์ดใบนี้จากมือแก ตอนที่มาถึงหน้าประตูก็มองแล้วมองอีกว่าตรงห้องเลยดันเข้ามา”

ณัฐวุฒิก้มลงมองคีย์การ์ดในมือ ตัวเลขขนาดใหญ่พิมพ์ตัวเลขหนึ่งห้าหนึ่งสี่สีแดงชัดเจน

“ดันเข้ามาเหรอครับ?”

“เออ ประตูมันหนีบรองเท้าส้นสูงข้างหนึ่งไว้ ฉันแทบไม่ไหวอยู่แล้วก็เลยรีบเข้ามา พอถอดเสื้อผ้าแล้วอาบน้ำเสร็จกระโดดขึ้นเตียง ดันมีผู้หญิงโผล่มานอนด้วยเฉยเลย” น้ำเสียงและสีหน้าของธนาดูไม่โมโหเท่าไหร่นัก

ณัฐวุฒิใจตุ้มๆ ต่อมๆ ครั้งก่อนที่มีผู้หญิงแอบเข้าไปในห้องพักซุปเปอร์วีไอพีที่โรงแรมในภูเก็ต บอสของเขาอาละวาดจนฝ่ายหญิงหนีกระเจิง

“ผู้หญิงเหรอครับ? ผู้หญิงที่ไหนจะแอบมาอยู่ห้องนี้ได้”

“ฉันไม่ได้พูดเล่น แกดูนั่น” นิ้วเรียวยาวของบอสชี้ไปบนเตียง

ณัฐวุฒิมองตามก็ถึงกับตาเหลือก “ถ้างั้นเมื่อคืนบอสก็…..”

“เออ แกก็รู้ว่าฉันถูกน้ำฟ้าวางยา จู่ๆ มีผู้หญิงเนื้อนุ่มนิ่มมานอนแก้ผ้าอยู่บนเตียงด้วย ใครจะทนไหว? ฉันก็เลย….จัดการไปแล้ว”

เมื่อคืนหลังจากณัฐวุฒิขึ้นมาส่งบอสถึงชั้นสิบห้าแล้วก็รีบกลับไปกันท่าไม่ให้น้ำฟ้าตามหาบอสเจอ ผู้หญิงที่อยู่บนเตียงต้องไม่ใช่สาวไฮโซคนนั้นแน่

ธนาเท้าสะเอวถอนหายใจ ครั้งยังร่ำเรียนอยู่ต่างประเทศชายหนุ่มก็มี วันไนท์สแตนด์กับผู้หญิงมาหลายหน แต่เมื่อกลับมาถึงเมืองไทย ด้วยสถานะครอบครัวและธุรกิจเขาต้องระวังตัวอย่างมาก ตัวตนของเขาเป็นที่รู้จักในวงกว้าง ผู้หญิงที่เข้าหาล้วนแต่ต้องการผลประโยชน์ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง เขาจึงมีกฎเหล็ก ไม่ยอมมีวันไนท์สแตนด์ที่นี่

“ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครครับ?”

ธนาส่ายหน้า ณัฐวุฒิไม่ได้เป็นเพียงเลขานุการแต่ยังเป็นลูกชายของพนักงานบริษัทเก่าแก่ที่บิดาของเขาไว้วางใจ ด้วยความที่ณัฐวุฒิเคยเข้านอกออกใบบ้านของเขาตั้งแต่เด็ก ธนาจึงไว้ใจดึงตัวมาช่วยงาน

“ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน รูปร่างหน้าตาจัดว่าดีเลยทีเดียว”

“ไม่ใช่สาวไซด์ไลน์นะครับ”

“ไม่ใช่แน่ ท่าทางจะถูกมอมยาเหมือนกัน แต่ไม่รู้ทำไมถึงมานอนบนเตียงฉันได้?” ธนาเอียงศีรษะจ้องไปบนเตียง “ตอนนี้ปัญหาคือ เมื่อคืนฉันไม่ได้ใช้ถุงยาง แถมยังทำไปตั้งหลายที”

“บอสแน่ใจนะครับว่าเธอไม่ใช่พวกที่วางแผนมาเข้าหาบอส”

ธนาพยักหน้า “ฉันแน่ใจ ดูแล้วน่าจะเป็นเรื่องบังเอิญ”

ณัฐวุฒิเห็นคราบราคะบนเตียงก็พอเดาความกังวลของบอสได้ “เราต้องรีบหาตัวเธอให้เจอครับ ยังมีเวลาอีกสามวันครับ ถ้าเกิดให้เธอกินยาทันก็ตัดปัญหาเรื่องท้องออกไปได้”

ในเมื่อไม่ได้ใช้ถุงยางก็คงต้องรีบหาเจ้าตัวแล้วจับมากินยาคุมฉุกเฉินภายในเจ็ดสิบสองชั่วโมงหลังมีเพศสัมพันธ์ ไม่อย่างนั้นคงต้องหวังพึ่งสิ่งศักดิ์สิทธิ์แล้ว

ธนานิ่วหน้านึกถึงคำพูดและท่าทางเงอะงะของหญิงสาวในตอนที่กำลังทำกิจกรรมร่วมกันบนเตียง “ดูจากท่าทางเมื่อคืนแล้ว เธอน่าจะไม่เคยซะด้วย”

“นั่นยิ่งแย่นะครับบอส ถ้าเกิดเธอคิดสั้นขึ้นมา” น้ำเสียงของณัฐวุฒิสลดลง เขารู้ว่าธนาเป็นผู้ชายเจนโลกคนหนึ่งเพราะเขาเคยติดตามท่านประธานใหญ่ไปเยี่ยมธนาที่ต่างประเทศหลายครั้ง แม้ธนาจะไม่จัดอยู่ในประเภทเสือผู้หญิงแต่ก็ไม่มีทางจะถูกล่อลวงได้ง่ายๆ

“ฉันกลัวว่าเธอจะไม่รู้อิโหน่อิเหน่ ถ้าปล่อยให้ท้องขึ้นมา คราวนี้เป็นเรื่องใหญ่แน่”

“ผมลงไปขอตรวจกล้องวงจรปิดก่อนแล้วกันครับ”

“เออ เร็วด้วย เราต้องหาตัวเธอให้เจอเร็วที่สุด”

ตระกูลศราวุฒิกุลมีหุ้นส่วนในโรงแรมห้าดาวและสี่ดาวหลายแห่ง หนึ่งในนั้นก็คือที่นี่ เมื่อเลขานุการของธนาขอความร่วมมือในการตรวจกล้องวงจรปิดจึงเป็นเรื่องง่ายดาย ณัฐวุฒิมองจอแล้วต้องขมวดคิ้ว

“ผู้หญิงสองคนนี้ผมไม่คุ้นเลยครับ” เขาหันไปหาผู้จัดการโรงแรม

“แขกที่มางานเมื่อคืนก็เยอะมากซะด้วย ผู้หญิงก็สวมชุดราตรีสีขาวกันหมด ต่อให้ผู้หญิงคนนี้สวมกระโปรงสั้นก็เถอะ คุณณัฐดูสิครับ เราคงต้องหาตัวเธอกันอีกพักใหญ่เลยทีเดียว”

ณัฐวุฒิหน้าเสีย เขามีเวลาเพียงสามวันที่จะหาตัวผู้หญิงบนเตียงของบอสให้เจอ แต่งานมอบรางวัลนักธุรกิจแห่งปีเมื่อคืนมีแขกนับพัน งานนี้มีธีมคือชุดขาว ยิ่งทำให้ยากจะตามหาผู้หญิงคนนั้น

“เป็นไงบ้างณัฐ?” ธนาแต่งตัวด้วยชุดใหม่เรียบร้อยก็ตามลงมา

************

ไรเตอร์แนะนำ…นิยายรักแนวโรแมนซ์ “ชิงรักชิงร้าย”

https://www.mebmarket.com/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiNDQ1ODg3MCI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjY6IjE1ODgwMSI7fQ